Oper

Seyirci yerine oturur oturmaz orkestra şefi orkestra çukuruna girer. Batonunu kaldırdığı zaman, aslında son derece gerçek olan hayali bir dünyada müzik, oyun ve ışığın yarattığı büyünün sihirli ritüeli başlar. Gösterinin ardından, alkışlar sona erdiğinde ve seyirci opera binasından çıktığında, sahnenin tamamı demonte edilerek gelecek güne ve gösteriye hazır hale getirilir. Sonra ışıklar söndüğünde – belki de senin gibi – pek çok kişi şu soruyu sorar: Bu kadar çaba ne için? Belki de bir sanat sentezi olan operanın büyüleyici çeşitliliğidir onu bu kadar heyecan verici yapan. Ve eğer bir gün seyirci olarak bir opera binasına girersen, o akşamın başarılı geçmesi için gerekli olan bütün o insanları ve hünerleri düşün. Opera binası bütün bir şehirdir – şarkı söyleyen bir şehir.